Hoe jij je roeping kunt horen

•  E-mail

Gegevens

Gepubliceerd op dinsdag 11 september 2018 08:00

In mijn favoriete klooster in Megen wordt binnenkort een jonge, energieke vrouw ingekleed. Het is dan drie jaar geleden dat ze voor het eerst een voet over de drempel van het klooster zette. En ook drie jaar geleden dat wij elkaar daar voor het eerst zagen. Ik was er per ongeluk, omdat ik mijn pelgrimstocht door een blessure voortijdig moest afbreken en mijn gereserveerde tijd voor bezinning ineens anders moest invullen. Zij was er om te ontdekken of dit de plek was waar ze wilde gaan intreden. Twee jaar later was het zover. En nu weer een jaar later krijgt ze een heuse zusternaam.

Dat ene moment
Ik weet nog dat ze ineens naast me zat tijdens een viering. Ze was een paar dagen later dan ik aangekomen en zat al in de bank toen ik op ‘mijn’ plekje ging zitten, naast haar. Tijdens het eerste lied begon ze mee te zingen. Ik keek verrast opzij en dacht: “Ze zal er wel bij horen.” Zo klonk het voor mij, alsof ze hier al vaak was geweest en aan dit klooster verbonden was. Later vertelde ze me dat precies dat moment, dat lied, het moment was waarop ze zo geraakt werd dat ze wist dat ze hier wilde blijven. Dat ze hier hoorde.

Natuurlijk is ze daarna nog in twee kloosters gaan logeren. Heeft ze veel gesprekken gehad met vrienden, met haar pastoor, met verschillende zusters. En heeft ze uiteindelijk een heel assessment gedaan met een psycholoog om te bepalen of het kloosterleven en zij überhaupt wel geschikt voor elkaar waren. Zusters in deze tijd gaan niet over één nacht ijs. En zijzelf ook niet. Ze koos immers niet alleen voor dit klooster, maar voor een compleet ander leven.

Alsof de bliksem insloeg
Toch wist ze toen, op dat ene moment in de banken van de kapel, dat dit haar plek was. Ze voelde zich geraakt. Geroepen. Het was alsof de bliksem insloeg.

Wat een prachtig verhaal.

Of je mijn interesse in kloosters nu wel of niet deelt; dit roepingsverhaal biedt ons mooie aanknopingspunten voor onze eigen zoektocht naar richting in ons leven. We zijn allemaal op weg om steeds meer de mens te worden die we van nature zijn. Zodat we de wereld kunnen trakteren op wie we zijn. Ons hele leven is een oefening hierin. Ook ons werk. Gaandeweg leren we onszelf steeds beter kennen en beginnen we meer en meer gevoel te krijgen waartoe het leven ons uitnodigt. Wat we te doen hebben. En te geven hebben. Zoals Aristoteles zei: “Waar je talenten en de behoeften van de wereld elkaar kruisen, daar ligt je roeping.”

Onzeker van (g)een roeping
Lang niet iedereen heeft zo’n sterke roeping als deze non-in-wording. Sterker nog, het hele idee van een roeping kan je onzeker maken over het feit dat jij niet weet wat je met je (werkende) leven aan moet. Je kunt blijven verlangen naar een beroep waartoe je je zonder twijfel levenslang geroepen zult voelen en daardoor eeuwig blijven zoeken. Maar zelfs in kloosters spreekt men niet meer van een panklare, overduidelijke roeping. Het is veel meer een zoektocht. En juist dat maakt dit roepingsverhaal zo inspirerend. Want er zijn wel richtingaanwijzers en als je goed luistert naar wat er in jou leeft, kun je ontdekken wat voor jou een passende richting is. Vaak zitten de aanwijzingen in kleine dingen, in iets wat je opeens raakt. Of ooit raakte en altijd bijbleef.

Zo kan ik me nog een radiocommercial van jaren geleden herinneren voor taalcoaches. Het woord coach trok mijn aandacht, al had ik eerder nooit gedacht dat dat iets voor mij was. Toch bleef ik onder de carport in mijn auto zitten om de commercial af te luisteren. Een half jaar later heb ik als taalcoach een Somalische vrouw begeleid. Weer een jaar later startte ik met de loopbaancoachopleiding. Inmiddels doe ik dit werk alweer zes jaar. De commercial plantte een eerste zaadje. Het was misschien geen bliksem, maar er werd wel iets in mij geraakt. Natuurlijk had ik met dat zaadje ook andere richtingen kunnen kiezen dan loopbaancoach in de natuur. Maar toch, het was een begin, een aanknopingspunt.

Luister naar je lichaam
Ga eens terug in je eigen geheugen. Op welke momenten werd jij geraakt? Het valt niet altijd mee om je zulke momenten te herinneren. Of je ervan bewust te zijn op het moment zelf. Je kunt jezelf daarin wel trainen. Let maar eens een tijdje op jezelf. Wanneer je dat doet, zul je merken dat je op zulke momenten niet alleen innerlijk geraakt wordt, maar dat je lichaam ook reageert. Je kunt ineens kippenvel krijgen van een verhaal van iemand, of een extatische rilling over je rug tijdens een quote uit een interview op tv. Het is alsof je hele wezen geroepen wordt. Het enige wat je hoeft te doen, is luisteren.

Heb jij geen idee welke richting je je werkende leven wilt opsturen? Of heb je wel een idee, maar weet je niet hoe je daar handen en voeten aan moet geven? Loopbaancoaching in de natuur biedt uitkomst! Tijdens zes coachwandelingen ontdek je je oorspronkelijke drijfveren, je natuurlijke kwaliteiten en de factoren die werk voor jou zingevend maken. Al deze inzichten vertaal je naar taken en beroepen. Van daaruit zet je concrete stappen op weg naar werk dat past bij wie je van nature bent. Nieuwsgierig? Neem contact met mij op voor een gratis kennismakingswandeling!

Wil je meer lezen over werken vanuit je natuur? Lees dan mijn boek Het is altijd het goede weer. Vol inspiratie en inzichten op weg naar werk dat past bij wie je van nature bent!

Naar alle inspiratie-artikelen >>