Ik zet je graag aan het denken. Over wat werkelijk belangrijk is voor jou. Over hoe je daar achter komt, en hoe je daar tijd voor maakt. Mijn inspiratie-artikelen, en ook mijn boeken 'Digitaal dieet' en 'Het is altijd het goede weer', nodigen je uit stil te staan bij wat jou van binnen beweegt en stimuleren je daar gehoor aan te geven. Ik ben benieuwd tot welke gedachten en stappen ze jou zetten. Wil je een berichtje ontvangen als er een nieuw artikel online staat? Meld je dan hier aan!
Ik geloof erin dat iedereen talent heeft. Meer dan één talent zelfs. Sterker nog, de mens is een heel vat vol talenten. Aangeboren of gaandeweg opgepikt, pril of al goed ontwikkeld, duidelijk in beeld of nog wat verborgen. Het lijkt misschien een open deur. Maar je moet maar eens bij jezelf nagaan of je dat ook over jezelf gelooft, en niet alleen ‘in het algemeen’, en dus over de ander. Geloof je over jezelf ook dat je de wereld écht iets te bieden hebt met jouw talenten? Durf je dat?
Zeg eens eerlijk: heb jij controle over je smartphone, of heeft je smartphone controle over jou?
Met deze vraag startte Alexander Markowetz van de Universiteit van Bonn in 2014 zijn onderzoek naar smartphonegebruik en de psychosociale gevolgen daarvan. Meer dan 300.000 mensen deden al vrijwillig mee. De resultaten zijn schokkend. Gemiddeld kijken we 88 keer per dag op onze smartphone. 35 korte onderbrekingen, alleen om even te kijken hoe laat het is en of we nog berichten hebben gemist. Maar 53 keer per dag gebruiken we onze telefoon voor e-mail, sociale media, andere apps en internet. En nee, we bellen maar 7 minuten per dag met onze telefoons, dus daar zit ‘t ‘m niet in. Uitgaande van 16 uur wakkere tijd per dag zitten we gemiddeld één keer per 18 minuten wat langer op onze telefoon. Bij elkaar opgeteld hebben we het over tweeënhalf uur per dag. Zoals ik zei: schokkend. En niet zonder gevolgen.
Als de stof van je ontslag is neergedaald, als je je eindelijk hebt overgegeven aan je burn-out, als het conflict met je leidinggevende zijn hoogtepunt heeft gehad, wordt het stiller om je heen. In die stilte rijst de vraag: waarom? Waarom overkomt mij dit? En ‘dat is vanwege het afspiegelingsbeginsel’ is niet het antwoord waarnaar je op zoek bent. Je wilt weten wat de reden ervan is, de zin. Maar vind je wel iets wanneer je naar een reden zoekt? En wat heeft die zoektocht eigenlijk voor nut?
De afgelopen twee weken zou ik een pelgrimstocht maken van ’s-Hertogenbosch naar Maastricht. Al wandelend zou ik in 12 dagen 250 kilometer afleggen en afsluiten met twee dagen in het klooster. Ook voor een wandelcoach een flinke uitdaging. Mijn zorgvuldige voorbereiding nam maanden in beslag. Op een zondagmorgen stapte ik in de trein. Mijn kinderen renden een stukje mee. Daar ging ik...! Welgeteld twee dagen heb ik gewandeld. Op de ochtend van dag drie moest ik stoppen vanwege een achillespeesblessure. Weg pelgrimstocht. Het zette me aan het denken. Dat plannen van mij: heeft dat eigenlijk wel zin? En heeft het plannen van je loopbaan, waarin ik mensen begeleid, dan eigenlijk wel zin?