Ik zet je graag aan het denken. Over wie je van nature bent en welk werk daarbij past. Over wat je tegenhoudt en hoe je dat kunt overwinnen. En ik inspireer je om dat ook daadwerkelijk te doen. Dat doe ik niet alleen tijdens een coachwandeling in de natuur. Ik hou ook van schrijven. Dus schrijf ik inspiratie-artikelen. Die vind je hier, en ook in mijn boek 'Het is altijd het goede weer'. Ik ben benieuwd tot welke gedachten en stappen ze je uitnodigen. Wil je een berichtje ontvangen als er een nieuw artikel online staat en op de hoogte blijven van mijn boek? Meld je dan hier aan!
Marie Kondo. Geboren in 1985 in Japan en nu ’s werelds bekendste opruimgoeroe. Haar boek ‘Opgeruimd!’ wervelde de levens van meer dan 6 miljoen mensen in, om hen met haar eigen KonMari-methode een gestructureerd huis én hoofd te bezorgen. En sinds kort heeft ze zelfs haar eigen televisieserie. Toegegeven, ze is een beetje vreemd. Elke dag als ze thuiskomt, haalt ze haar handtas leeg en bedankt ze alle spullen, waarna ze hen te ruste legt. Dat ga ik niet doen. Wat ik wel heb gedaan, in 2015 al, is met heel veel plezier haar boek gelezen en vervolgens mijn kledingkast gehalveerd. En wat bleek? KonMari kun je ook héél goed toepassen op je werk en loopbaan.
Met een lege tank kun je niet rijden. Sterker nog, zelfs als je nog een beetje benzine in je tank hebt, krijg je toch je auto niet gestart (weet ik uit ervaring). Hoe komt het dan toch dat zoveel van ons met een bijna-lege energietank doorwerken? Waardoor geven we onszelf zo leeg dat een weekend of vakantie niet meer genoeg is om bij te komen? Wat is het dat ons zo leegzuigt dat we op een dag onszelf niet meer uit bed opgestart krijgen?
“Christmas is the season of giving,” hoorde ik de Nederlandse soulzangeres Shirma Rouse vorige week op radio 1 zeggen. Een mooie gedachte die we, in navolging van Rouse, niet alleen hoeven te beperken tot de periode rondom Kerst. We geven immers het hele jaar door! Sterker nog; ons hele leven is een kans om de wereld te trakteren op wie we zijn. Om te doen wat we te doen hebben. De vraag is alleen... hoe dan?!
“Hoe meer ik mezelf wegcijfer, hoe krachtiger ik ben.”
Bij mij gingen alle alarmbellen rinkelen. Wegcijferen is nooit goed. Van Dale verwoordt het als ‘je eigen belangen volstrekt niet in aanmerking nemen’. Had deze jonge vrouw een gebrek aan zelfliefde? Wist ze wel hoe bijzonder ze was? Hoe uniek haar bijdrage? Zag ze soms niet wat ik in haar zag? Maar toen ik naar haar keek, leek het er helemaal niet op alsof ze ergens een gebrek aan had. De kracht waarover sprak, zag ik in haar ogen. Wat was er aan de hand?